На думку некаторых экспэртаў, амэрыканская эканоміка знаходзіцца на адлегласьці адной “падзеі” ад катастрафічнай пасьлядоўнасьці. Мой уласны варыянт гэтай пасьлядоўнасьці выглядае прыкладна так: па-першае, абваліцца даляр, па-другое, рэакцыя ўраду перашкодзіць любой магчымасьці аднаўленьня, па-трэцяе, пачнуцца палітычныя хваляваньні і дэстабілізацыя, нарэшце, абарончая функцыя дзяржавы дасьць збой, бо зьнешнія і ўнутраныя ворагі скарыстацца слабасьцю краіны. Гэтая пасьлядоўнасьць, верагодна, была б абсурдам, калі б гэта была толькі мая пасьлядоўнасьць. На жаль, гэтую пасьлядоўнасьць яшчэ ў 1960-х прыдумалі савецкія стратэгі. Паўстагодзьдзя таму яна была суцэльнай асновай для савецкага стратэгічнага пляну. Працы па меншай меры двух перабежчыкаў з краін Савецкага блёка падказваюць, што гэты ж плян абумовіў кантраляваны “каляпс” камунізму ва Ўсходняй Эўропе ў 1989–1991. Ён адрозьніваўся ад некантралюемага каляпсу капіталізму, якога савецкія стратэгі чакалі таксама.
